Waarom de een eten en de ander liefhebben?

Dieren eten. De een wel en de ander niet. De een liefkozen we, behandelen hem als een gezinslid, gaan ermee naar de dokter als hij ziek is en we verwennen hem. De ander stoppen we in kooien, onthouden hem van al zijn natuurlijke instincten en behoeftes om hem vervolgens op een waanzinnig gewelddadige en brute manier om het leven te brengen. Vandaag wil ik het hebben over dissociatie en speciesisme. Lees snel verder!

Waarom de een eten en de ander liefhebben?

We hebben onderscheid gemaakt in dieren. De een is een huisdier en de ander is een dier wat je ”mag” opeten. Dat dier is voor de consumptie. Dus als je claimt een dierenvriend te zijn…. Vraag jezelf dan af, of dat de huisdieren of ALLE dieren zijn. Ik beschouw mijzelf als dierenvriend, vandaar dat ik geen enkel dier opeet. Er is een beroemde quote van George Bernard Shaw;  “Animals are my friends…and I don’t eat my friends.” Ik sluit me hier, zoals je begrijpt, volledig bij aan.

Misstanden in de veeteelt

De laatste tijd komen steeds meer schokkende beelden naar buiten over slachthuizen. Ontdaan zijn we. We willen het liever niet zien. Tal van excuses die rond gesmeten worden, net als de kippen trouwens voordat ze worden omgebracht. “Ja maar ik eet biologisch.” ”Ach, dit is vast een uitzondering.” “Ja maar ik eet niet heel veel vlees, wel kaas en ei, maar dat is anders he.” ”Een mens moet toch eten.” Ga zo maar door. Dieren zijn een product geworden. Een kip is geen dier meer, maar een drumstick. Als we in de supermarkt lopen zien we slechts het product, we zien niet meer wat het oorspronkelijk was. Dat het een dier was, met een wil om te leven, dat het een dier was met een eigen karakter, dat het een intelligent dier was en dat het soortgenoten had waar hij of zij om gaf. Dit proces heet dissociatie. Het betekent letterlijk ”ontkoppeling”.

De een is meer waard dan de ander

Vraag jezelf eens af of je je eigen huisdier zou kunnen opeten. Je lieve hond waar je elke dag zo graag mee wandelt. Of je kat die s’nachts zo lief bij je slaapt. Of je hem kunt opsluiten en kunt vetmesten. Geen liefde meer geven. Zijn natuurlijke gedrag belemmeren. Vervolgens vervoer je hem in een overvolle en waanzinnig hete vrachtwagen. Geen water en geen bewegingsruimte. Eenmaal aangekomen in het slachthuis, wordt hij eerst geslagen en geschopt. Misschien wordt er wel met hem gegooid. Als laatst wordt er op een brute manier een einde aan zijn leven gemaakt. Klaar om verpakt te worden in plastic om vervolgens in de supermarkt terecht te komen.

Kun je dit niet? Dan ben je een speciesist. Je discrimineert wezens op basis van hun soort. Jij bepaalt dat de een meer waard is dan de ander.

De beslissing is aan jou

Ga eens na voor jezelf wat het met je doet als je dit leest. Vaak krijgen veganisten de stempel betweter. Ook zouden we ons beter voelen dan anderen. Juist omdat ik me niet beter voel dan iemand, ben ik veganist. Ik voel me niet beter dan een ander mens of een ander dier. Ik kan helaas niemand dwingen, het leed dat we dagelijks, willens en wetens, de dieren aandoen te doen stoppen. Wel kan ik je informeren en ik je vragen hierover na te denken.